Wiatr wciska mi włosy do oczu

U mnie wieje i pada. Wiatr bez problemu przenikał przez mój cienki płaszczyk, więc starałam się jak najszybciej przejść odcinek ze szkoły na przystanek, z przystanku do domu. Niewesoło było jak mnie wichura złapała koło cmentarza i podmuch mnie do kostnicy wciskał... A później było jeszcze milej, bo gdy miała mnie minąć przyczepa z niczym innym jak z gnojem, znów zerwał się porwisty wiatr i już oczyma wyobraźni widziałam krowie kupy pędzące w moją stronę, ale w ostatniej chwili, niczym w matrixie, zdążyłam uciec. Do tego od trzech dni boli mnie głowa i zastanawiam się czy to skutek chodzenia bez czapki, czy może stresu, którego doświadczam na lekcjach matematyki. I to by było tyle moich refleksji na temat wiatru. Ewentualnie mogę dodać, że jest w domu zimno, w piecu nie chce się palić i to właśnie przez wiatr. A we Włoszech 30 stopni... A na przekór szarudze za oknem rzucam wam kolorwego scrapa z moją siostrą w roli głównej.